กองทัพE.G.(3.2) ตอน มหาสงครามสองเผ่าพันธุ์

คำปราศรัยแห่งผู้นำ

    การที่ใครสักคนจะยอมเสียสละชีวิต ตนนั้นย่อมมีเหตุผลที่เพียงพอเสมอ และสิ่งแรกที่พวกเขาคิดคือ‘เพื่อคนที่อยู่ข้างหลัง’

ซึ่งทุกคนก็รู้กันดีว่าหมายถึงอะไร ครอบครัว เพื่อน พี่น้อง ประเทศชาติ และคนที่เขารัก ผมไม่อยากเห็นใครที่ยอมตายเพื่อสิ่งเหล่านี้ ต้องตาย อย่างสูญเปล่า ตายอย่างไร้ค่า ตายโดยไม่มีใครจดจำ และ ตายโดยที่ไม่มีดินของแผ่นดินที่เขาปรารถนาที่จะปกป้องกลบหน้า   นี้เป็นคำขอเดียวจากผม ‘โปรดอย่าได้ลืมคนที่ทำให้เราได้นอนหลับอย่างสบาย โปรดอย่าได้ลืมคนที่เสียสละชีวิตเขาเพื่อพวกเราและแผ่นดินที่เขารักและหวงแหน อย่าให้การเสียสละของพวกเขาไร้ค่า เราต้องอยู่ให้คุ้มค่ากับชีวิตที่เขาเหล่านั้นมอบให้เรา อยู่ในสวนของเขาเหล่านั้นให้ถึงที่สุด’ นี้แหล่ะคือคำขอเดียวของผม ขอให้การตายของเขาเหล่านั้นช่วยให้สงครามยุติเร็วที่สุด

(ในE.G.ภาค3.2นี้ เป็นช่วงที่วายุได้เป็นผู้นำแล้ว และเวลาได้ล่วงเลยไป4ปีแล้วหลังจากที่เขารับตำแหน่ง ตอนนี้วายุ อายุ22ปีเป็นผู้นำที่ทุกคนให้ความเชื่อมั่น แต่แล้ว สงครามครั้งใหม่ที่พวกเขาไม่ปรารถนาก็ได้กลับมาโดยศัตรูคู่อาฆาต การูด้านั้นเอง  แต่มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว สงครามครั้งนี้จะทวีความ มันส์ มิตรภาพและ ความเศร้าเท่าที่ผมจะถ่ายทอดออกมาได้

วายุจะฝ่า อุปสรรคครั้งนี้โดยไม่เจ็บปวดไปมากกว่านี้ได้หรือไม่ เราไปดูกันเลย)